روزگار نو
گر زخیال چهره ات عکس فتد به جام می مستی چشم مست تو مست کند پیاله را
روزگار نو
گر زخیال چهره ات عکس فتد به جام می مستی چشم مست تو مست کند پیاله راپیوندها
- طعم تلخ خواب با دود سیگار
- فتح باغ
- وبلاگی روتین
- پرنیان - دل آرام
- ماهی سیاه کوچولو
- ذهن نوشت های خانم و آقای اردیبهشتی
- و زندگی قشنگ و زیباست
- باغ مخفی
- مهربانی شما چه رنگی است؟
- آهویی که می نویسد
- کوچ
- حرف های شاید بی پرده ی آزیتا
- بی واژه های قلم یک خزنده
- تا سن پطرزبورگ
- مگلاگ
- خرمالوی سیاه
- کتابهایی که می خوانیم
- باید دوید تا ته بودن
- قوی باش رفیق
- مردی در آفتاب
- حرکات سینوسی ذهن یک زن
- قلم بافی های یک نیکولای آبی
- ساده جان
جدیدترین یادداشتها
همهنویسندگان
- برنا 225
بایگانی
- اردیبهشت 1403 1
- آبان 1401 2
- آبان 1400 1
- مهر 1400 1
- دی 1398 1
- آذر 1398 3
- شهریور 1398 1
- مرداد 1398 5
- تیر 1398 1
- خرداد 1398 2
- فروردین 1398 1
- اسفند 1397 2
- دی 1397 1
- آذر 1397 1
- آبان 1397 2
- مهر 1397 3
- شهریور 1397 2
- مرداد 1397 5
- تیر 1397 1
- خرداد 1397 1
- اردیبهشت 1397 3
- فروردین 1397 1
- اسفند 1396 2
- بهمن 1396 3
- دی 1396 3
- آبان 1396 3
- مهر 1396 2
- شهریور 1396 3
- مرداد 1396 3
- تیر 1396 3
- خرداد 1396 2
- اردیبهشت 1396 2
- فروردین 1396 3
- اسفند 1395 6
- بهمن 1395 2
- دی 1395 6
- آذر 1395 9
- آبان 1395 6
- مهر 1395 6
- شهریور 1395 10
- مرداد 1395 1
- تیر 1395 8
- خرداد 1395 3
- اردیبهشت 1395 2
- فروردین 1395 5
- اسفند 1394 5
- بهمن 1394 3
- دی 1394 7
- آذر 1394 7
- آبان 1394 6
- مهر 1394 3
- شهریور 1394 4
- مرداد 1394 9
- تیر 1394 7
- خرداد 1394 40
جستجو
در آستانه فصلی سرد
در آستانه فصلی سرد
در محفل عزای آیینه ها
و اجتماع سوگوار تجربه های پریده رنگ
و این غروب بارور شده از دانش سکوت
چگونه می شود به آن کسی که می رود اینسان
صبور،
سنگین،
سرگردان،
فرمان ایست داد...
اولین باری که شعر های فروغ را خواندم، کلاس دوم راهنمایی بودم. خیلی از مفاهیم را نمی فهمیدم، اما سعی میکردم نوشته هایش را مجسم کنم و تصویر ذهنی از آنها برای درک بهترشون بسازم. خوب یادمه تصویری که از جمله در کوچه باد می آید، در ذهنم را (کوچه ای با سنگ فرشی با سنگهایی به اندازه آجر، دیوارهایی نچندان صاف، در هوایی تاریک و یک چراغی روشن بر یک ستون که فقط محدوده زیر خودش را روشن کرده بود، و برگی که در آغوش بادی سرد، در هوا چرخ میزد و سرگردان به این سو و آن سو میرفت). آن زمان نمیفهمیدم، فقط میدانستم اندوهی عجیب و ناشناخته در این شعرها هست و یک جور تنهایی که اتفاقا اون تنهایی رو خوب میفهمیدم....درک من در آن زمان همین بود. اما اکنون خوب می دانم که فروغ سالها جلوتر از زمان خویش بود. و می دانم از این زمانی که درش قرار داریم هم جلوتر بود....
چقدر به داشتنت در این روزها نیازمندیم.....
هشتم دیماه، سالروز تولد فروغ شاد
پی نوشت: هیچ کس با هیچ کس سخن نمی گوید که خاموشی به هزار زبان در سخن است...
اون وبلاگتونم سر بزنین
چشم....
سر زدم....خبری نبود...
سلام
آقای برنا زدید تو خط شعرها تازگی!
من یک کوچه تاریک و باریک با یک نور ضعیف از یک چراغ برق زپرتی!!!! و باد شدید به ذهنم می رسه!
ما با شعر زاده شده ایم
هوای سرد چی؟
سلام
دیشب تا دیروقت داشتم وبلاگتونو میخوندم
همش اصطلاحات عجیب و غریب ریاضی بود که
من هیچوقت با ریاضی میونه خوبی نداشتم اما همیشه هم از ترس اینکه معدلم پایین نیاد اونقد میخوندم تا نمره م 20 بشه
حالا من دیشب چه خوابی دیدم!
خواب دیدم دارم ی امتحان چند صفحه ای میدم که سوالاش هم ریاضیه هم زیسته و هم شیمی،چقدم وحشتناک بود وقتمم خیلی کم بود
چقد استرس بهم وارد شد،همشم تقصیر شماست استاد
سلام
فکر کنم فقط در یکی یا دوتا از پستها از اون اصطلاحات به گفته شما عجیب و غریب بود....ریاضی زبان خلقت جهان است، منم گاهی به سختی میخوندمش...اما از نظر من یادگیری آن (تا حدی) برای همه لازمه
کلی بابت خوابی که دیدی خندیدم....(ببخشید دست خودم نبود) فکر نمیکردم خواندن یک پست که چندتا اصطلاح علمی داره اینقدر تاثیرگذار باشه....از الان دارم برای امتحاناتت آماده ات میکنم....بده؟؟؟؟
سلام
برنا هم اسم قشنگیه
چه تعبیر و تعریف جالبی از نقطه داشتین
شما با بازی با کلمات یا بهتره بگم استفاده درست از کلمات خیلی مختصر و مفید منظورو رسوندین
و من این منظورو کامل درکش کردم
خوشم میاد آدم اینجوری باشه
نه که مجبور باشه هی حرف بزنه و هی جمله قبلشو و منظورشو توضیح بده
آخرشم اونجوری که میخواد نتونه بیان کنه
چقد حرف زدم
اگه یادتون باشه آنه هم خیلی حرف میزد
دنبال پروفایلتون بودم،نیافتم
ولی خب مشخصه با سوادین
سلام
ممنون بابت حضورتون و پاسخ....
نظر لطف شماست
من سوم راهنمایی معلممون یه دیوان فروغ بهم داد و برای اولین بار خوندمش..یادش بخیر...
چه خاطره خوبی.....
خوش به حالتون
خیلی آدما هستن که از زمان خودشون جلوترن.که اغلب هم رنج به همراه داره و هم لذت.
در آبهای سبز تابستان رو خیلی دوس دارم.
فروغ هم از انسانهای تمام نشدنیه.زنی که جسارت تابوشکنی و پاره کردن سنتهای پوسیده رو داشت.اینجور انسانها تو هر دوره ای که باشن ستودنین.
بله همینطوره
