حقیقت

حقیقت نه به رنگ است و نه بو

نه به های است و نه هو

نه به این است و نه او

نه به جام است و سبو

نه مرادم نه مریدم

نه پیامم نه کلامم

نه سلامم نه علیکم

نه سفیدم نه سیاهم

نه چنانم که تو گویی

نه چنینم که تو خواهی

نه سمائم نه زمینم

نه به زنجیر کسی بسته و برده ی ()

نه سرابم

نه برای دل تنهایی تو جام شرابم

نه گرفتار و اسیرم

نه حقیرم

نه فرستاده ی پیرم

نه به هر خانقه و مسجد و میخانه فقیرم

نه جهنم نه بهشتم

چنین است سرشتم

به تو سربسته و در پرده بگویم

تا کسی نشنود این راز گهربار جهان را

آنچه گفتند و سرودند تو آنی

خود تو جام جهانی

تو ندانی

تو ندانی که خود آن نقطه ی عشقی

تو خودت باغ بهشتی

به تو سوگند

به تو سوگند که این راز شنیدی و

نترسیدی و بیدار شدی

تا بر در خانه ی متروک هر کس ننشینی

و به جز روشنی پرتو خود

هیچ نبینی

و گل وصل نچینی

نه که جزئی

نه که چون آب در اندام سبویی

خودِ اویی، خودِ اویی

به خود آی

(محمد حلمی)