دوباره

همه چیز از یک بازی شروع شد. Road Riot. باید اعتراف کنم که به مسابقات رالی بسیار علاقه مندم و از بازیهای رایانه ای، همیشه Need For Speed انتخاب اولم بوده. یادمه ترم 6یا7  لیسانس اگه اشتباه نکنم، برای انجام دادن پروژه درس برنامه سازی پیشرفته که اون زمان با ++C کار میکردند، کامپیوترم را از خونه به خوابگاه آورده بودم. الان که یادم میاد با خودم میگم چه زجری میکشیدم وقتی که میخواستم جا به جاش کنم. سه نفر اسیر میشدند تا جابجا بشه. لپتاپ نبود که اون روزا....یکی باید جعبه مانیتور رو دستش میگرفت، یکی کیس و کیبورد و یکی دیگه هم سایر متعلقات. شبهای امتحان که میشد، Need For Speed یا NFS کلا صفای دیگه ای داشت. اینها رو گفتم که بگم چقدر به این نوع بازیها علاقه مند بودم و هستم. با این حال، مدتها از آخرین دفعه ای که بازی کرده بودم میگذشت تا اینکه چند روز پیش یکی از همکاران ناباب نزد ما آمد و یک بازی که همان Road Riot باشد، را به ما معرفی نمود که توسط گروه (تان.گو) پشتیبانی میشد. بعد دیدم یکی دیگر از همکاران ناباب هم همین بازی را دارند و به شدت مشغول. متوجه شدم که این بازی بین تمام کانتکتهایی که در گوشیتان وجود دارد و آنها هم این نرم افزار  را دارند انجام میشود و شما میتوانید امتیاز و آخرین مرحله هر یک از دوستان خود را ببینید. این شد که تب جنون آمیز شدیدی ما را فرا گرفت و به یکی از همکاران که به مرحله فوق پیشرفته 315 (پس از روزها و ماهها بازی) رسیده بود بیاناتی در باب گرفتن ایشان و سوسک نمودنشان در 2 روز و این حرفها فرمودیم.در عرض همان روز اول که بازی را نصب نمودیم موفق به گذراندن 20 مرحله شدیم. و وقتی به منزل مراجعت نمودیم میدان را خالی ننمودیم. اینجا بود که اهالی منزل به داد رسیدند و مرا از بازی بر حذر داشتند. من هم مانند مصرف کنندگان دراگ، یواشکی پشت درهای بسته، و در مکانهای خارج از دید منزل از جمله پشت یخچال و پشت در اتاق، به رقابت با همکاران می پرداختیم که ناگهان توسط یکی از اعضای خانواده که پزشک هم هستند(دلیل اینکه شغل ایشان را گفتم به زودی می فهمید)، دچار مچ گرفتگی شدیم و مچ قرمزمان در دستان پزشک مچ گیر قرار گرفت. ایشان شدیدا گفتند که تو نشانه هایی قوی از اعتیاد داری (دلیلش این بود و بسیار هم جدی گفتند)و خلاصه کلی ما را متهم به اعتیاد نمودند. در حرکتی خلاقانه، گیتار ما را از درون کاور خاک گرفته خود درآوردند و گفتند این را بگذار دم دست، روی مبل و در کاور خود قرارش مده، و هر زمان که خواستی بازی کنی بجایش بیا گیتار تمرین کن. این شد که مجبور به کوک نمودن ساز و اصلاح ناخن و درآوردن صدای ساز شدیم و هر چند دقیقه یکبار این صدا در منزل شنیده میشد. و مقرر شد خود ایشان استادی برای این حقیر معتاد بیابند تا تحت الحفظ به فراگیری علوم موسیقیه ادامه دهیم و مسیر هشت سال ترک شده را آغازی دوباره داشته باشیم. باشد که رستگار شویم.







پی نوشت: اگه جواب داد بهتون میگم تا به عنوان پیشنهاد به معتادان گرانسنگ و مراکز ترک اعتیاد ارایه دهید