آشفته بازار

به خودم:

چند وقته که می خوام بنویسم اما نمیشه. اونقدر کار و برنامه های اجرا نشده دارم که نمیدونم به کدومشون برسم. نمیدونم در زمانهای قدیم هم آدما اینقدر درگیر بودند و برای کارهای روزمره شون وقت کم می آوردند یا اینکه این خصوصیت دوره زمونه ی ماست....

به این برنامه ها، حس نا خوشآیند فراموش کردن درسها و آموخته ها رو هم اضافه کنید، ببینید چی میشه دیگه. باید وقتمو بهتر مدیریت کنم. منم به همون اندازه که نیوتن و بیل گیتس و سایر دوستان و بستگان زمان داشتند زمان دارم. 24 ساعت کامل. ( بستگان: الکی مثلا ما فامیل بیل گیتسیم)

باید ABAP رو شروع کنم. باید ITIL رو شروع کنم. باید مطالعه OR را دوباره شروع کنم چون که سال آینده تحصیلی احتمالا دوباره کلاس بر می دارم، امسال که در  دانشگاه کلاسی برنداشتم یه جوری بودم. زبانو باید حتما حتما به جای قابل قبولی برسونم، موسیقی رو باید بیارم در برنامه، ورزش روزانه رو نباید قطع کنم، یک روز در میان باید دو سه ساعت بیشتر سر کار بمونم، مطالعات SAP را باید گسترش دهم و برای دکتری (هرچند که تجربه تلخی ازش دارم) برنامه ریزی کنم، باید پول بیشتری جمع کنم و از چند ماه دیگه دنبال خونه باشم (هرچند که پولش تهیه شده اما خب خونه بهتر پول بیشتری میخواد) و کلی برنامه دیگه که لزومی به نوشتنشون نیست. در میان این همه برنامه و کار، درد گردنم نگرانی بزرگی شده برای من، چیزیه که جلوی تمرکز و مطالعه منو میگیره، از چند ماه پیش که شروع شد، کلی دکتر رفتم، پس از استفاده از دارو و طب فیزیکی و کلی مشاوره، همگی گفتند که باید با ورزش روزانه مداواش کنی وگرنه اگه دیدی داره اذیتت میکنه باید عمل کنی و من نمیخوام عمل کنم. از دردش خسته شدم. هرچند وقتی بطور مرتب ورزشهای مخصوصشو انجام میدم خیلی بهتر میشه، اما گاهی نمیشه مرتب ورزش کرد، و اون موقع است که دردش میره روی اعصاب.

کلی کتاب نخونده دارم که از ترس درد گردن نرفتم سراغشون....

اینها که همه در مورد خودم بود. رسیدگی به امورات خانواده و توقعاتی که از من دارند هم باید تا حدی انجام شوند. پدر و مادر بزرگ از من توقع دارند هفته ای دو یا سه بار بهشون سر بزنم، خاله و دایی توقع دارند حد اقل ماهی یکبار ببینمشان (البته منزل پدر بزرگ هر دو هفته یکبار میبینمشان اما منزل خودشان نه). یکی از دوستان نزدیکم از من توقع دارد که هفته ای یک یا دو بار ببینمش و برای مشاوره و تبادل نظر در مورد کارش  وقت بذارم.بقیه افراد هم به همین ترتیب در جایگاه های بعدی قرار می گیرند.

نمیدونم در 24 ساعت میشه همه اینها را مدیریت کرد یا نه....اما باید از یه جایی شروع کرد، من از انجام جدی تر ورزش شروع کرده ام. چون اگه بتونم این گردن لعنتی رو آرومش کنم به بقیه کارهام هم میرسم. در مورد ABAP از یکی دو نفر از دوستانم که در این مورد ارتباط بیشتری دارند خواسته ام که منابع را برای بفرستند (امیدوارم این کار سریتر انجام شود). ITIL هم یک استاندارد است و ظاهرا خودش دارد می آید به سمت ما (در محل کار). کتاب نخوانده هم همیشه یکی همراهم است. هر زمان که فرصتی به دست دهد کمی مطالعه میکنم، سیمهای گیتار رو عوض کرده ام و روزانه کمی تمرین میکنم (البته این کافی نیست و باید کلاس را شروع کنم). برای زبان با یک معلم خصوصی صحبت کرده ام و گفته ام که من نمیتونم زمان مشخصی رو فیکس کنم و اون باید زمانشو با من هماهنگ کنه، ظاهرا قبول کرده ولی بعید میدونم بتونم باهاش کار کنم، عکسهای اینستاگرامش یه جوریه که نمیشه توضیح داد، با اینکه هزینه کلاس زبان ما توسط محل کارم پرداخت میشه اما تا حالا از این گزینه استفاده نکرده ام. برای دکترا شاید نتونم امسال یا سال دیگه کاری بکنم، اما وقتی OR  میخونم و یا زبان بخونم به اون هم کمک میشه. در مورد OR (Operation Research)o هم باید بگم که رشته اصلی و تخصصی منه و در حد آموزش مقطع لیسانس در ذهنم هستش اما باید جدی تر بخونم و کیفیت مثالها و تمرینها رو ببرم بالا، ضمن اینکه برای دکترا بهش نیاز دارم. کتاب مرجعش همین الانم روی میزمه و یادم نمیاد در این چند ساله ازش دور شده باشم، اما نمیدونم چرا اون به من نزدیک نمیشه.

احساس میکنم به یک دستیار نیاز دارم.......

پ ن:

یادمه در وبلاگ قبلیم یک بار مطلبی از خودم نوشتم، یک نفر که نمیدونستم کیه اومد و گفت تو اینها را اینجا مینویسی که خودتو نشون بدی، و کلی حرف دیگه زد و رفت. حالا برای اینکه سو تفاهمی پیش نیاد میگم که اینطوری نیست. اولا این چیزها را برای خودم و دوستانی که با آنها در ارتباط هستم می نویسم، دوما اینها مواردی هستند که در این روزها ذهن و فکرم را درگیر کرده اند و همه واقیت امروز من هستند.